Της μοίρας πεπρωμένο

Της μοίρας πεπρωμένο

Δεν είναι το ποίημα μέσα μου

είναι αυτό που νιώθω.

Δεν είναι ο στίχος στόχος μου

να σε πληγώσω.

Είναι δυο λόγια ν' εκφράσω

με εικόνες να σου δείξω.

Είναι δυο σκέψεις μου

παλεύουν μπροστά να φύγω

ή να γυρίσω..

Είναι η έγνοια σου που 'χω

και με πονάει.

Είναι που το μυαλό μου

πίσω σου τρέχει δεν ξεκολλάει.

Είναι η καρδιά μου που αρνείται

γι' άλλον να χτυπάει.

Κι άλλα πολλά που αν στα πω

ο νους σου θα παραμιλάει..

Μην μου πεις τεχνάσματα

είναι φαντασίας.

Μην μου πεις ονείρου ήταν

ουτοπία..

Χιλιάδες χρόνια κι αν περάσουν

τα ίδια πάλι θα σου γράφω.

Αγάπη κι έρωτας μαζί

βέβαιο είναι πως ποτέ

δεν θα σε ξεπεράσω..

Ημερολόγιο χαράς

κάθε μου μέρα μαζί με σένα.

Νύχτας ξενύχτι γλυκό

Μεθύσι μου τα περασμένα.

Πόνου γιορτή πρώτο τραπέζι

διπλά κερασμένα.

Χίλιες φορές να μ' αγαπάς

χίλιες να σε λατρεύω.

Χίλιες να 'χα δυο ζωές

τις τελευταίες μου πνοές

τα χνάρια σου που μου άφησες

στο δρόμο θα γυρεύω.

Αυτή θα 'ναι η μοίρα μας

Κι αυτό το πεπρωμένο._

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου