Τυχερεεεεεεε.......
ψυχή? Σάμπως θυμάσαι?
Πόσες νύχτες τρύπησες, για να βγεις στο φως?
Πόση βροχή κατάπιες?
Πόσους ανέμους έκρυψες στην αγκαλιά σου?
Τώρα, μου γράφεις… «Είμαι καλά. Βρήκα μια θέση στη ζωή.
Μπορεί προσωρινά. Αλλά να ξέρεις, είναι θεωρείο!
Επιτέλους, μου χαρίστηκε ο Θεός».
Αμ, δε στη χάρισε ο Θεός τη θέση μάτια μου.
Στην πούλησε. Και μάλιστα, πανάκριβα.
Αλκυόνη Παπαδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου