Πως φευγει η αγαπη...
Ε λοιπόν δεν φεύγει έτσι απλά,
όπως λες καληνύχτα στο σκοτάδι,
κλείνοντας τη πόρτα. όχι καθόλου έτσι
Για να φύγει, πρέπει να κλείσουν όλα τα παράθυρα, να μην υπάρχει φως καθόλου. Πρέπει ακόμα, να κλείσουν όλες οι χαραμάδες στις πόρτες, αν το σπίτι είναι παλιό,
γιατί και η παραμικρή ανασαιμιά,
θα κάνε την αγάπη να μείνει. Καθόλου αέρας.
Α και οι μνήμες, πρέπει να μείνουν απέξω, καμία θύμηση, στην ανάγκη, ας μείνουν οι πικρές, εκείνες που δίνουν το πρώτο τσίμπημα της απελπισίας.
Όμως καμία εικόνα της, τα μάτια της,
το χαμόγελο της, τίποτε από κείνη
δεν πρέπει να κρατάς στο μυαλό σου .
Και τότε αρχίζει να φεύγει η αγάπη.
Πρώτα θα νιώσεις ένα μούδιασμα στα δάχτυλα,
έτσι που ακόμα κι αν χαϊδέψεις τα μαλλιά της,
θα είναι αδιάφορο, σαν μια καθημερινή χειρονομία.
Μετά θα αρχίσεις να οδηγείς τα βήματα σου,
που πάντα σε έφερναν κοντά της.
Τώρα θα μπορείς να αλλάζεις δρόμο.
Κι ύστερα θα αρχίσεις να βλέπεις.
Η θάλασσα θα γίνει πάλι θάλασσα, τα δέντρα θα γίνουν πάλι δέντρα, εκεί που πρώτα
έβλεπες μόνο τη μορφή της.
Όλα αυτά βέβαια, μπορεί να κρατήσουν πολύ , μερικές φορές περιμένεις και χρόνια,
δεν είναι μικρό πράγμα η αγάπη,
θέλει κουράγιο και υπομονή.
Και τότε πια, θα ανοίξεις το στόμα σου, κι αντί να πεις σ' αγαπώ, θα πεις καλημέρα, ή κάτι τέτοιο , αυτό σημαίνει πως η αγάπη έφυγε.
Μπορείς τότε,
ν' ανοίξεις τα παράθυρα, να ανασάνεις βαθιά,
κι αν έχεις τη δύναμη, να βάψεις όλο το σπίτι
με καινούργια ζωηρά χρώματα, τότε το σπίτι
γίνετε πάλι κατοικήσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου