Θ΄ανοίξω την πόρτα του παλιού μας σπιτιού που αφήσαμε και οι δύο
Μέσα στη νύχτα θα γλιστρήσω με μαύρη ολόσωμη φόρμα
Τα μαλλιά μου καλυμμένα, μαλακά παπούτσια, ελαστικά γάντια
Θα μπω αόρατη όπως περπατούσα τότε
Θ' αφήσω την τσάντα με τα εργαλεία μου δίπλα στη πολυθρόνα
Και θα κοιτάξω τον τόπο του εγκλήματος
Ανοιγοκλείνοντας τα μάτια, φωτογραφίζοντας τις λεπτομέρειες
Αφού πρόσφατα βρέθηκε το πτώμα, δίπλα στο όπλο του φόνου,
Θ' ανοίξω την υπόθεση που έκλεισε πριν χρόνια.
Θα συλλέξω με προσοχή τα ίχνη
Θα πάρω δείγμα μούχλας από την ντουλάπα
Ένα κομμάτι απ' το σκισμένο καναπέ
Επιμελώς θα κλείσω στο σακουλάκι μια ξανθή τρίχα
Θα εντοπίσω αποτυπώματα στο μπάνιο
Ένα κουμπί από πουκάμισο
Τρύπες στον τοίχο για τα καλώδιο του υπολογιστή
Λίγους κόκκινους λεκέδες στην κουζίνα.
Δεν θα τρομάξω όταν πέσει το φως του φακού μου
Ξαφνικά στο μεγάλο καθρέφτη.
Λεπτομερώς θα καταγράψω τα στοιχεία
Που θ' αναλύσω στο εργαστήριο του μυαλού μου
Σε μια προσπάθεια τελική να καταλάβω
Το κίνητρο
Κι αφού σφραγίσω τη σκηνή με κίτρινη ταινία
- μην πλησιάζετε, έγκλημα-
Και γίνω ένα ξανά με το σκοτάδι
Θ' αφήσω να κυλήσει η τσάντα, τα στοιχεία, οι αποδείξεις
Μαζί με το ποτάμι
Ως τον ωκεανό
Φροντίζοντας ποτέ κανείς να μην ανακαλύψει
Το δολοφόνο.
Λένα Καλλέργη
από τη συλλογή Κήποι στην άμμο, 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου