Τριαντάφυλλο

Αφού σκάψεις τη σήραγγα και δραπετεύσεις
Φύλαξε τα χώματα, τις πέτρες
Που σ' έκλεισαν μες στο λαγούμι σου.
Μετά την πρώτη ανάσα ελευθερίας
Χτίσε για σένα ένα δωμάτιο
Μια προστασία απ' τη βροχή, το κρύο
Έχεις τα υλικά.
Κι όταν το νιώσεις φυλακή
Την πόρτα γκρέμισε και φύγε
Θα βρεις αλλού.
Στη νέα σου θέση
Θα 'χεις καλύτερο αέρα
Κι όσο ουρανό αντέχεις
Μέχρι να κλείσουν γύρω σου οι τοίχοι.
Μέχρι να βρεις ξανά καινούριο δρόμο.
Κάθε αλλαγή πέταλο ρόδου
Στην ώρα του θα σβήσει.
Η σκόνη της αλήθειας που τελειώνει
Γράφει άλλον ένα στίχο
Στο κόκκινο σου ποίημα.
Κι αν σε κουράσει η διαδοχή
στιγμών που όλο μαραίνονται
Και θες να σταματήσεις
Έχεις τα δώρα απ' τις ανασκαφές σου
Νοητές αποσκευές.
Ζώντας, ζωής συλλέκτης έχεις γίνει.
Η μνήμη συντηρεί τις πρώτες ύλες
Που άφησες στο ταξίδι να παλιώσουν.
Ξανά ο καιρός τον κύκλο του θ' ανθίσει.
Μείνε αγκάθι.
 
Λένα Καλλέργη
από τη συλλογή Κήποι στην άμμο, 2010