Η κηλίδα

Στα λευκά κελιά
σαπίζουν τα όνειρα
αφήνοντας μία
κηλίδα
κόκκινη
να γλιστρά
μέσα απ’ τις χαραμάδες
του χρόνου
ν’ ανασταίνεται σα
χρυσαλίδα
τρυπώντας το «είθισται»
των δυνατών
ν’ απλώνει τα λευκά πια
φτερά της
δίνοντας πνοή
στα όνειρα των
«χαμένων εκείνων στιγμών».

από την ποιητική συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία;, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονία

Βραβευμένο από το λογοτεχνικό περιοδικό “ΚΕΛΑΙΝΩ”, 2003

Posted in Ποίηση | Tagged Μαρία Πισιώτη |