ΑΠΟΡΘΗΤΗ ΨΥΧΗ

6:32 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Ανεμοσκορπίσματα

Και νάτη κοίτα ξεπροβάλλει μέσα απ ‘του ήλιου τις καυτές ακτίνες...
χαρούμενη...πανώρια...
με λάγνα μάτια αγέρωχη μπροστά κοιτά ....

Είναι η ψυχή μου....

Αυτή η ανυπότακτη...
κι αδούλωτη στου κόσμου τους ποταπούς στόχους...
όμορφη μα σκληρή αντάμα....

Δεν λύγισε ποτέ με τίποτε απ’ αυτά ...

Και νάτη κοίτα ξεπροβάλει απ’ τα μεγάλα του ωκεανού βάθη αναδύεται...
ατρόμητη και δυνατή ζητώντας κι άλλα όρια να σπάσει...

Είναι η ψυχή μου...

Αυτή η αλύγιστη με υψηλά ιδανικά ζωσμένη σ’ αυτού του κόσμου την αντάρα...
Δεν ζήλεψε τον πλούτο...δεν θέλησε το εύκολο...δεν αναζήτησε τη δόξα...

Και νάτη κοίτα ξεπροβάλει στην αγκαλιά μιας μάνας...μερών μωρό...
-για πιο μεγάλη δεν την κάνω-

Αθώα...άδολη...παρθένα...μόνο μ’ αγάπη ζει!!...

Είναι η ψυχή μου...

Ετικέτες Απόρθητη ψυχή....