Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Θα σ' αγαπώ...



Θα σ' αγαπώ σε μιαν ατέλειωτη παράσταση
Στου ουρανού τους μεθυσμένους γαλαξίες
Από τον θάνατο θα κλέβω την Ανάσταση
Κι απ' τη ζωή τις πιο αγέρωχες αξίες...


Θα σ' αγαπώ σαν ένα άγιο εικόνισμα
Στις λατρεμένες εκκλησιές του έρωτά σου
Με το χρυσό της πρώτης Άνοιξης το νόμισμα
Θα ξεπληρώνω τα μυριάδες κρίματά σου...


Θα σ' αγαπώ σαν μία όαση στην έρημο
Θα ξεδιψώ τις δακρυσμένες σου ανάγκες
Θά 'σαι της πίστης μου το στέρεο το έθιμο
Που δεν γυρίζει στην Αλήθεια μου τις πλάτες...


Θα σ' αγαπώ σαν ταπεινό αγριολούλουδο
Σαν τριαντάφυλλο με δίχως ένα αγκάθι
Και στης ανάσας μου το άπληστο το φέουδο
Πόσο σε λάτρεψα το είναι σου θα μάθει...


Θα σ' αγαπώ με την διάλεκτο του πόθου μου
Να πλημμυρίζει μ' έρωτα την κάθε λέξη
Θα σ' αγαπώ μέσα στα άδυτα του φόβου μου
.. Μήπως η δόλια μου καρδούλα δεν αντέξει...


Θα σ' αγαπώ με την πληρότητα της θύμησης
Με την ασίγαστη του μέλλοντος τη θλίψη
Με του παρόντος τις μπαλάντες της συγκίνησης
.. Με κάθε τί που από σένα μού 'χει λείψει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου