Έφυγαν, σκόρπισαν ...
Έφυγαν, σκόρπισαν ... άνθρωποι, ώρες, διαδρομές
έφυγαν, κρύφτηκαν, χάθηκαν για πάντα στο χθες
Όσα αγαπήσαμε έγιναν σκόνη σ' αστέρια
να θυμίζει πως ό,τι κρατάμε
ψευδαίσθηση είναι ενός κόσμου που αλλάζει
Απλώνω το χέρι κι αγγίζω αλήθειες
δικές μου, δικές σου
ανοίγω τα μάτια αντικρύζω φωτιά
από όνειρα στάχτη καμμένα χαρτιά
Γελάω πικρά και βάζω τη μάσκα
μου λείπεις ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου