Είχα ξεχάσει.....

Είχα ξεχάσει τον βασικό κανόνα σε μία σχέση, σε κάθε σχέση:
Δεν είναι ταινία βίντεο για να γυρίζει πίσω
και να διορθώνουμε πληγές και λάθη.
Είναι ναρκοπέδιο και κάθε νάρκη που πατάμε βιαστικοί

ή αφηρημένοι ή παρασυρμένοι από την στιγμιαία έπαρση

όταν νιώθουμε πως έχουμε το πάνω χέρι,
κόβει κι από ένα μέλος στον συνοδοιπόρο μας.
Οι καιροί γυρνάνε και δεν είμαστε πάντα κυρίαρχοι,

όπως δεν είμαστε πάντα υπόδουλοι και ηττημένοι.
Και όταν μια νίκη δεν έχει υπολογίσει ίσα και τους δύο,
έρχεται η ώρα που γίνεται ήττα.
Μια σχέση ζητάει να είσαι παρών με όλη σου την ψυχή

για να οδηγήσει στην ευτυχία.

Ανέκαθεν ήθελα κάποιος να μου πει για ποιά αγάπη μιλάει
χωρίς να ακούει την καρδιά του άλλου, χωρίς να την σέβεται.
Για ποιά αγάπη μιλάει και τη φορτώνει με τα δικά του μόνο όνειρα.
Ποιά αγάπη φυλακίζει αντί να χαρίσει φτερά.
Ποιά αγάπη προστατεύει και συμμορφώνει πριν πει
"Γίνε αυτό που εσύ ορίζεις".
Ποια αγάπη είναι αυτή που είναι τόσο μικρή;
Γιατί εμένα το δικό μου το μυαλό δεν τη χωράει, δεν τη χώρεσε ποτέ!
Ζήστε την,νιώστε την, μα μην τη λέτε έτσι!
Βρείτε μια άλλη λέξη να της δώσετε, γιατί αυτή η λέξη είναι μεγάλη,
πολύ μεγάλη για να την πιπιλίζετε αβασάνιστα.
Αυτή η λέξη σκίζει σιδερένιους τοίχους, σκίζει "εγώ",

σκίζει ανασφάλειες,σκίζει μαθημένες λογικές προτού βγει στα χείλη!
Δεν είναι ότι περνάει από την καρδιά αγάπη....


(απο το διαδύκτιο)