Για να κηδέψεις ενα όνειρο,

 

 

 

 

 

Για να κηδέψεις ενα όνειρο,

πρέπει πρώτα να το κάνεις.

Σαν ιδέα, σαν πνοή.

Σχηματισμός.

Σαν σμήνος.

Μετά πρέπει να πράξεις τα απαραίτητα.

Ξέρεις μωρε.

Ελπίδα, τόλμη και μεράκι.

Μέχρι που εκείνο αυτοκτονεί.

Μέχρι που τα αστέρια την πλάτη τους

γυρνάνε.

Και μένεις μόνος.

“Τι ξύλο θα βάλουμε;”

Ρωτάει το κοράκι.

“Βάλε ελπίδα.”

Στο τέλος όλα ταιριαστά να είναι.

Σαν σχηματισμός.

Σαν σμήνος.

Απο σκόνη/ονείρου/τολμηρού.

Δεν γαμιέται.

Ξανά απ’την αρχή.

Αναρτήθηκε από Κωνσταντίνος Σιάκας στις 4:45 π.μ.