" το πρωτο ανθος "

δεν τολμω να μιλησω

δεν τολμω να ξεστομισω
οσα ο νους μου υπαγορευει

οσα η καρδια μου ποθει

οσα το σωμα μου θελει να πραξει

δεν τολμω οχι γιατι φοβαμαι

μα μητε γιατι ντρεπομαι

δεν τολμω γιατι γνωριζω

πως τωρα οτι πω , οτι νοιωθω

με καιει και ζητα να ελευθερωθει
θελει να γινει πραξη

και ψαχνω τον τροπο

τον τροπο που θα με ελευθερωσει

απο τις δικες μου ανοητες επιλογες του παρελθοντος

απο τις δικες μου δεσμευσεις και υποσχεσεις
που αλυσιδες εγιναν

και πισω μου βαρια τις σερνω

δεν τολμω να αντικρυσω την ψυχη μου

εκεινη που ειχα αφησει  πισω
εκεινη που θυσιασα στο βωμο
της απληστιας, της απολαυσης ,της αγνοιας

ξεχασμενη στο χρονοντουλαπο της ιστοριας

που καποιοι εγραψαν για κεινη χωρις εκεινη

και η ψυχη ηρθε επεστρεψε και ειναι εδω
δικδικει τον χωρο που της ανηκει
και λεει

εγω ειμαι η ψυχη σου 

σου μιλω και σου λεω

πεταξε τα ολα 

τιποτα μην παρεις μαζι σου

ασε πισω σου 

τις νικες και τις χαρες σου

ασε πισω σου τις πικρες και τις δυσκολιες

ασε πισω σου εκεινον τον εαυτο σου 

που σημερα δεν υπαρχει

φορεσε την αγαπη σου και παμε

φορεσε την λευτερια σου και παμε

φορεσε τη γνωση σου και παμε

μαζι μου μονο αυτα χρειαζεσαι

για να εισαι πληρης

ολα τ'αλλα αστα σε μενα

εγω θα σου βρω τροφη να σε ταισω οταν πεινασεις

νερο για να πλυθεις και να ξεδιψασεις

αερα να αναπνευσεις οταν κουραστεις

εζησες πολλα χρονια μακρυα μου
και ξεχασες , ξεχασες
ολα οσα ειμαι ικανη να δημιουργησω

ασε με να σου προσφερω τα δωρα 

που ειχα χρονια φυλαγμενα για σενα

μεσα στην καρδια σου

τωρα που ανοιξες και την ειδες 

ειδες και μενα

τωρα πισω δεν μπορεις να κανεις

ακολουθα με 

τολμα και κανε το βημα 

χωρις εμενα πια δεν μπορεις να υπαρξεις

γιατι τωρα γνωριζεις την υπαρξη μου
δεν μπορεις να υποκριθεις τον ανηξερο
δεν μπορεις να υποδυθεις κανεναν ρολο
εξω απο σενα

δεν σου ζητω αθλους μεγαλους να κανεις

δεν σου ζητω μεταλια και παρασημα να κερδισεις

μητε βωμους και ναους για χαρη μου να στησεις
δεν χρειαζομαι χωρους λατρειας για να σ'αγαπησω
μητε δοξες για να φανερωθω και να υπαρξω

ειμαι η ψυχη σου
σου μιλω και σου λεω

ειμαι  η ελευθερια και η δικαιοσυνη

ειμαι η γνωση και  η ηθικη
η ειρηνη και η εμπιστοσυνη
ειμαι η συνεση και το μετρο
η μεση οδος και η οδος της αληθειας
ειμαι η αγαπη και η ενοτητα σου
ολα οσα  απεγνωσμενα ψαχνεις να βρεις
εξω απο μενα

χωρις εμενα εισαι χαμενος
καταδικασμενος στην ανυπαρξια
κομμενος στα δυο ανθρωπε
διαιρεμενος και διχασμενος
δεν μπορεις να προχωρησεις

μπορει να  υπαρξεις για λιγο
μαζι μου θα υπαρχεις για παντα

ενα πραγμα μονο σου ζητω

αυτο που τωρα σου φανταζει ακατορθωτο
ο πιο δυσκολος αθλος σου

ειναι και το πιο απλο

σου ζητω να εισαι ο εαυτος σου 

μαζι με μενα ενωμενος
δεν θα εισαι μονος σου πια

τολμα να με δεις
και να μ'αγγιξεις
τολμα να γευτεις τις ομορφιες μου
τολμα να ακουσεις τις προσταγες μου
τολμα να νιωσεις την υπαρξη σου

μαθε να ζεις μαζι μου

απλα λιτα και σιγουρα

αυτος ειναι ο τροπος

ο δρομος της καρδιας

παρτον κι οδηγα

οδηγα το κορμι σου

οδηγα τη σκεψη σου, το νου σου, την καρδια σου

ανεβα λιγο πιο ψηλα 

ελα στη θεση μου και κοιτα απο δω τον κοσμο

και ποσο ολα εχουν αλλαξει

μα πισω μην κανεις ουτε μια στιγμη
νικησε τον δισταγμο και την αμφιβολια
που μεσα σου αλλοι σπερνουν

πορεψου μ'εμπιστοσυνη και θεληση
που απο μενα απορρεουν
με γεναιοτητα και θαρρος
αντικρυσε και νικησε ολα τα εμποδια που
στο δρομο σου θα εμφανιστουν

με αλλη γνωση τωρα βαδιζεις
εισαι η γνωση , η αληθεια, η αγαπη

δεν εχεις φοβο μητε κι ελπιδα
αγνωστο δεν υπαρχει
σκοταδι δεν υπαρχει
το φως σου ειμαι εγω
και σαν λυχναρι στεκω ολορθη
τον δρομο σου να φωτιζω

οπου βαδιζεις κι οπου στεκεσαι
η αυρα μου σε συνοδευει
ασπιδα προστασιας απλωνει γυρω σου
και σε οδηγει

δρομους σου ανοιγει
ακομα κι αν εσυ
στα τυφλα νομιζεις οτι βαδιζεις

το παν και το απαν ειμαι εγω
ολα οσα εισαι κι ολα οσα θελεις να εισαι

μονο γυρω σου να παρατηρεις

την ομορφια της ζωης και την ασχημια 

πως παραλληλα βαδιζουν 

πως συναντιουνται οι γλαροι με τα ψαρια

τα βουνα κι η θαλασσα

ο ηλιος η γη και το φεγγαρι

ανεπνεε σε καθε σου βημα

δωσε πνοη ζωης οπου περνας 

φτιαξε σταγονες υπαρξης 

ξεδιψασε τον κοσμο

να περπατας και να συνθετεις

σε καθε σου βημα  το νεο σου ειναι

τον αναστημενο ανθρωπο

αυτον που γεννηθηκε απο τις σταχτες του

αυτον που λυτρωθηκε απο τον θανατο

αυτον που τωρα αναγνωριζεις

κρατα με γερα κοντα σου μα κι απαλα

οχι σφιχτα ουτε και χαλαρα

ειμαι εγω η ψυχη σου που σου μιλω

και σου λεω ειμαι εδω για σενα

αρκει  να με παρατηρεις

και να με αφουγκραζεσαι

οταν σου γνεφω

να με βλεπεις στο θροισμα του ανεμου

στο χαμογελο ενος παιδιου

στο φιλι των αγαπημενων

στο κελαιδισμα των πουλιων

ειμαι εγω η ψυχη σου

και ειμαι παντου 

γυρω σου

μεσα σου

πανω σου

κατω σου

σε περιβαλλω 

και σε διαπερναω

δεν ειμαι αερας

δεν ειμαι νερο

δεν ειμαι φωτια

μητε και χωμα

ειμαι μια σταγονα  απ'ολα αυτα μαζι 

ενα απειροελαχιστο ιχνος της υπαρξης σου
 ολοκληρη η υποσταση σου
απο χωμα, νερο, αερα και φωτια
ειμαι η πνοη σου 

η πηγη και η προελευση σου

ο πυρηνας σου

το ιερο και αβατον σου

ειμαι η ουσια σου....το πρωτο ανθος ...

Αναρτήθηκε από marbeyou στις 12:03 μ.μ.