ΟΤΑΝ
ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Όταν μιλώ
για σένα και για μένα
την
αγάπη που άνοιξε τα πέταλα της
ορμητικά
στα
ευωδιαστά παρτέρια
της ψυχής μου
βλέπω
το
φως να απλώνει τα δάχτυλά
του σιωπηλά
πάνω
από τα σκοτάδια που βασιλεύουν εντός
μου
χαρίζοντας
μου την επιθυμία να θέλω να πετάξω και πάλι
ψηλά
και
ας είναι τα πόδια μου γερά δεμένα
με το χώμα
Όταν
μιλώ για σένα και για μένα
την
αγάπη που πρόβαλε θριαμβευτικά
σαν την Πανσέληνο στο μέσο
των άστρων
ακούω τις γοργόνες
να ξυπνούν γλυκά
και
τα τραγούδια των δελφινιών
να
συνοδεύουν την
άρπα της καρδιάς μου
κι
ας είμαι μια φτωχή ναυαγός
στην
μέση του πουθενά
Όταν
μιλώ για σένα και για μένα
την
αγάπη που ωρίμασε
σιωπηλά
σαν
τον λωτό κάτω από τις χρυσές του ήλιου αντένες
νιώθω χιλιάδες πουλιά να ξυπνούν
στα μυστικά
δάση της φαντασίας μου
τα
λόγια που δεν πρόλαβα να σου ψιθυρίσω
αγγελιοφόρους να τα
κάνω της ομορφιάς των αγγέλων …
Βάσω Μπρατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου