Αδιάφορη

 

 

 

Αδιάφορη

Σκοτάδι.

Φως.

Καταραμένες αντιφάσεις.

Το μόνο γκρίζο στην ζωή μου,

αυτό τη πόλης.

Όπως σε κοιτώ.

Όπως σε ακούω.

Κλαίω.

Τα δάκρυα μέσα μου.

Θερίζουν θύελλες,

χρόνια σπαρμένες τώρα.

Αγκάλιασε με.

Και άσε αυτήν την ρημαδιασμένη

στιγμή να παγώσει.

Σαν μια χιονονιφάδα.

Στο φτερό μιας πεταλούδας.

Που πάγωσε.

Στον χρόνο.

Και σιωπηλά ούρλιαξε τον θάνατο της.

Στην γαμημένη αδιάφορη ανθρωπότητα.

Αναρτήθηκε από Κωνσταντίνος Σιάκας στις 2:12 μ.μ.